Home     Grasduinen     Over     Zoektips     FAQs     Disclaimer     Meertens Instituut         english

Nederlandse Liederenbank


Dat Derde Capittel. Op den Voys. De fon de ma pansee. Oft op het Morghen liedt.

Ick ben een man ellendich,
Die de roede moet sien,
Van Gods grampschap, uutwendich
tDe my int duyster vlien,
Hy trock my uut den lichte,
En teghen my ghekeert
Die handt, zijn straf gherichte
Altijt tot my vermeert.

Hy heeft vercout mijn wesen,
En gheslaghen ontwee
Mijn ghebeent, boven desen
My omschanst, gal, en wee
Hebben my hier omvanghen
In duysternis, gheleyt
Als den dooden, verganghen
Die vande werelt scheyt.

Hy heeft my bemuert vaste,
Dat ick niet uut en mach,
Gheboyet met swaren laste,
Oft ik schrey nacht oft dach,
Och soo stopt hy zijn ooren
Eylaes voor mijn ghebet
Mijnen uutganck te voren,
Heeft hy met steen beset.

Als eenen beier hy loerden,
Oft eenen Leeuw verwoyet
Uut den wech, hy my voerden,
En my van een gheroyet,
Ja vernielt mijn ghenieten
Ghespannen zijnen booch,
Met pylen laten schieten,
Dat deur mijn nieren vlooch.

Ick ben een spot der lieden,
Sy singhen van mij smaet,
Alsem de by my bieden
Teenen dranck, my versaet
Met spijs der bitterheden,
En heeft mijn tanden al
Ghebroken, my vertreden
In dassen [daffen?] teenen val.

Mijn siel die is ghesmeten
Uut den vrede, voorwaer
Goe-daech moet ick vergheten,
Ick sprack mijn macht vaert daer
En mijn hoep op den Heere,
Ghedenckt doch hoe ick zy
Ghespijst met groot verseere
Ghal, en Alsen voor my.

Ghy sult immers ghedincken
Want mijn siel tuyghet my,
En laet ter herten sincken
Daerom hoep ick noch vry,
Die Heer is goedertieren
Sijn wy niet heel ghescheyndt,
Sijn ghenadich bestieren
En hevet noch gheen eyndt,

Maer is nieuw alle morghen,
End u trouw die is groot,
God is mijn deel, verborghen
Spreeckt mijn siel, inder noot
Wil ick dan op hem hopen,
De Heer hem vrindelijck draecht,
Sijn ghenade staet open
Voor elck die na hem vraecht.

Het is een costelijck dinghen
Och hier lijdtsaem te zijn,
Op Godt hoept sonderlinghen
Oock voor den mensche fijn,
Die in zijn jeucht can draghen
d'Jock dat hem God op leet
Verduldich, in zijn daghen
Teghen Godt niet en seet [feet?].

En van hem op zijn kake
Laet slaen met groot versmaet,
Want die Heere, tot wrake
Niet eeuwelijck en slaet,
Maer wie hy doet bedroeven
Sijn goetheyt weer verblydt,
Want hy en druckt int proeven
Smenschen hert niet altijdt.

Als oft hy laegh [lacgh?] ghevanghen
Op deerd onder zijn voet,
Over hem naem zijn ganghen,
En eens mans recht voor goet
Den hoochsten laten buyghen,
In zijn selfs sake traech
Latent verkeert ghetuyghen,
Al oft Godt niet en saech.

Wie derf dan daer op segghen,
Tgheschiet teghen tbevel
Des Heeren, en uutlegghen
Tquaet noch goet, merckt dit wel,
En comet niet uut Gods monde,
Waerom morret tVolck dan,
Mordt teghen u selfs sonde,
God u dan helpen can.

En laet u ondersoecken
U weghen, en bekeert
Tot den Heer met vercloecken,
Laet ons hertten verweert,
Te samen met de handen
Op heffen tot Godt waert,
Wy sondichden in schanden,
Trecht heeft ons niet ghespaert.

Maer ghy Heer ons met toorne
Overschut, en vervolcht,
Ghy doot Jacobs vercoorne
Sonder ghenaed verbolcht,
Ghy hebt u met een wolcke
Bedeckt, om gheen ghebet
Tontfaen van uwen volcke,
End ons als dreck verplet.

Ons vyanden opsetten
Teghen ons haren mondt,
Wy worden sonder letten
Verdruckt tot inden grondt,
Gheplaecht, verschrickt, mijn ooghen
Sijn als een beeck, van rouw
Deur djammerlijck ghedooghen
Des dochters mijns volcks nouw.

Och mijn ooghen die vlieten
En laten oock niet af,
Want daer en is gheen ghenieten
Van ophoudt, tvalt my straf,
Voor dat versiet de Heere
Mijn ooghe, my verslindt
Dat leven, om donneere
Sions dochter, mijn kint.

Den vyandt, heeft my laghen
Sonder oorsake gheleyt
Als een voghel, mijn daghen
Eenen moort-cuyl, bereyt
My met steenen, gheworpen
Oock int dwater mijn hooft
Ghesteken, deurt opslorpen
Mijn siel by na berooft.

Maer ick riep dynen name
O Heer inden cuyl aen,
Ende ghy hebt my bequame
Verhoort, ende wel verstaen,
Och verbercht niet dijn ooren,
Als u mijn suchten baert,
Neycht u, wilt my verhooren,
En segt, weest niet vervaert.

Vuert [Wert? Uvert?] ghy Heere de sake
Mijnder sielen, en hout
Voor mijn leven die wake,
Och Heere doch aenschout
Donrecht dat my gheschiedet
En helpt my tot mijn recht,
Haer wrake doch uut wiedet
Hun ghedacht my bevecht.

Heere haer versmaetheden
En tghedacht teghen my,
Sijn u ontdeckt met reden,
Die lippen mijns party,
Daghelijcks veel versieren,
Haren sanck merckt doch aen,
Schandelijck int cray-ieren
Weer zy ligghen oft staen.

O Heer wilt haer betalen
Soo zy hebben verdient,
Wilt hun hertten doen falen,
Op dat zy als quaet vrient,
Heer dijnen vloeck ghevoelen,
Met gramscap teenen loon
Heer wilt hun macht omwoelen
Onder des Hemels troon.
AMEN.

Haecht, Willem van, Die Vijf Claechlieden Ieremie over Ierusalem, ende d'landt Iuda, Doense Godt strafte om haer ongherechticheyt, Boosheyt, ende Afgoderye, vvaer dat elck vrome Christen mercken mach, dat ons alsulcks eensdeels ouercomen is in dese Nederlanden, ende in Vranckrijck: ons vvaerschouvvende dat vvy dat claer, louter vvoordt der vvaersheyt, niet meer verlaten en souden, op dat ons niet en vergae in dleste, ghelijck Ierusalem, en Iuda gheschiet is. [drukornamentje] Ghedruckt int iaer 1578
1578
Brussel KB: VH 26.550 A Antwerpen SB: C 16070
fB1

Transcriptie naar bron, MdB 2016