|
|
|
Een schoon nieu claechliedeken van Dom Jan de Austria, seer
lustich en cortwijlich te singhen,
Op die wijse van Wilhelmus van Nassouwen.
Al nae een groot verblijen
Coemt wel een droefheyt na
So gheschiet my nu ten tijen,
Sprack Johan de Austria,
Uut Italien sonder schromen
Tooch ick na tNederlant hin,
Waer ick daer niet ghecomen
Dat waer wel mijnen sin.
Met eenen loosen liste,
Dat ick die reys aen nam
En hiel my stil int eerste
Tot dat ick in Brabandt quam,
Ick ghedachte haer te betrapen
Met eenen valschen moet
Ghelijck den wolf die schapen
Den vos die Hoenderen doet.
Waer ick weder uut den Lande,
Ick en comer nemmer in
Ick bestae nu gheheel met schande.
Des treurt dat herte mijn
Ick dacht sy sullen my croone,
Tot Bruyssel in dat Hof
Sy en achten my niet een boone,
Des heb ick cleynen lof.
Thantwerpen op dat Castele
Daer had ick my ghepast
Dat lant tot mijnen dele,
Docht ick te houden vast
Het Casteel is af ghebroken
Die knechten die zijn uut
Op my so doen sy coken
Sy willen my maken de bruyt.
Die Spaeniaerden alle ghelijcke
Die zijn nu uut den Landt,
Die Walen doen my afwijcken
Sy laten my hier te pandt
Die Overlanders moeten fadsen,
Uut allen steden nu
Al draghen sy groote ladsen,
Die en hebben niet daer tsou.
Al van den Raedt uut Spaengien,
Bracht ick een vals bewijs
Den Prins al van Oraengien
Die soude ick maken prijs,
Nederlant woude ick dwinghen laten
Boven Duck dalf seer wreet,
Die steenen vander straten
Die vallen my nu te heet.
Ick ghedacht in corten daghen,
Mijnen naem sal worden vermeert,
Die Cans is om gheslaghen
Dus ben ick nu onteert:
Brabant, Gelder ende Friesen
Sy vallen my allen af,
Des moet ick nu verliesen,
Sy en achten my niet een caf.
Adieu Amsterdam vrome
Die ons ghetrouwe sijt,
Ick ghedachte tot u te comen
In eenen corten tijt,
Op Hollant woude ickt waghen
En Zeelant oock ghemeyn
Dat blat is om gheslaghen
Ick laet u alleyn.
Ick hadde mu hooch vermeten
Ick kende my veel te stout
Den Prins woude ick op eten
Sonder mostaert ofte sout:
Op my doet hy niet passen
Ick stae nu heel in schandt:
Mijn spillen die vallen in dassen
Sy zijn wel half verbrant.
Adieu mijn vrienden vercoren
Die noch zijt hier en daer
Ick laet u nu ghantsch verloren
Het valt my veel te swaer:
Ick cruyp weder in mijn schelpen
Nu spaer u God ghesont,
Ick en can u niet ghehelpen,
Ghy moghet maken hoe ghy cont. | |
|
|
Een nieu Geusen Lieden Boecxken Waerinne begrepen is, den gantschen Handel der Nederlantscher gheschiede-nissen, dees voorleden Jaeren tot noch toe ghedragen, eensdeels onder wylen in Druck uutghegaen, eensdeels nu nieu byghevoecht. Nu nieulick vermeerdert ende verbetert. Vive Dieu, La Santé du Roy, & la Prospérité des Geus
|
|
1581
|
| Den Haag KB: 1714 E 20 |
| f95r |
|
| DBNL, naar Kuiper & Leendertz 1924. |
|
