Home     Grasduinen     Over     Zoektips     FAQs     Disclaimer     Meertens Instituut         english

Nederlandse Liederenbank


[3] 'T IS DE STIJL
Een vlijmscherp spotliedje van de priester Johannes Stalpart van der Wiele uit Delft, op de preken van een gereformeerde dominee, die hij als 'Vader Koen' aanduidt. In plaats van een kruis te slaan, strijkt deze zijn haren naar achteren, zijn baard naar beneden en zijn knevels opzij. Zijn agressieve donderpreek is daar dan ook naar.

Vader Koen.
Stem: Zoo 't begindt.

't Is de stijl, men kan 't bemercken,
Soo in Leken als in Klercken,
Wan men preeckt in Godes huys,
Dat m'hem zegend met een kruys.

Eerst van 't voorhoofd, totte stede
Vande borst, of daer benede:
En terstond, nae Christen voer (*1),
Van d'een, tot aen d'ander schoer (*2).

Dus doen all' die wett'lik preken.
Maer 't was een te nieuwen teken,
't Welkmen onlangs vader Koen
Maken zag voor zijn sermoen.

Eerst streek hy, met fiere zeden,
't Haer om hoog, den baerd beneden,
Daer naer met een dubb'le tast
Stelde hy zijn knevels vast.

Dit gedaen, sprak hy met oorde,
Nieuwe dingen, nieuwe woorden,
Woorden, dingen wel gejuist (*3)
Op een die zoo was gekruist.

Vraegje, wat hy onderrechte?
Bannen, spannen, krigen, vechten.
Want zoodanigh duide claer
Een zoo opgestreken haer.

Wat nu voorts de rest wou zeggen,
Laet ik vader Koen uit leggen
Zoo wanneer hy tot gerijf
Komt te preken van zijn wijf.

Want voorwaer op zulken preken
Passen bet (*4), die knevel streken.
Maer dit is het nieu fatsoen
Van 't Gereformeerdt Sermoen (*5).


(*1): gebruik
(*2): schouder
(*3): toepasselijk
(*4): beter
(*5): preek

Camerata Trajectina (artiest), Ghy Brusselaers met couragie
1979
1: 3