|
|
|
[5] FRIESCHE TJERNE
Tjerne, in boer fan middelbere âldens, fertelt op de brulloft fan syn lânhear hoe't er jierren lyn om syn frou Yntske stike. Hy hat der in liet op makke, in twaspraak. Yn it earstoan wol Yntske neat fan Tjerne witte, want se tinkt dat Tjerne wat mei Rinsen hat. Mar Tjerne hâldt oan en se jout ta. Se nimt de knottedoek, in mei side bestikte doek, oan, dêr't neffens âld gebrûk, de feint syn faam, de troupeinjes yn oanbiedt. En troch it oanlûken fan de knoop is de 'keap' sletten.
Tean fen Malle Sijme
t: Hilla! het Famke sjog ick dear?
Iz 't Yntske Widmers? swiete ljeave Djear!
Yntske, lieaf, wier hinne? Docken hert allinne!
Ick had dy silschip, Bout, iz 't dijn bejear.
y: Ne Tjerne, dat komt naerne foor,
Seft, gong' wierom, du, witste wol in oor'.
Linckert loyts' dear jinsen ,,Leyt dijn ljeafste Rinsen,
Yn 't Buwtte-huws to kijtsen oere Door.
T: 't Iz om Dy ,, Dat ick ly,,
't Santigh tuwzen Deaden.
Y: Naet om my ,, Het mient hy,,
Klegge Rins dijn neaden.
T : Yntske ljeaf, du biste 'et hert.
Y: Jou! datm' er naet grien om wirt!
T: 'k Ly om dy so gritte smert.
Y: Feynt, het iz 't den dat dy dert.
T: Gouden het schoe 't wezze? Ick kin naet genezze,
Az ijnne hijmmel fen dijn ljeave Schirtt'.
Ick bin for-eald op dy op dy,
Mijn huynigh-swiete Tuytelke, leauw' my,
't Libben, in mijn stearren ,, Stiet oon dyn bejearren,
Forlitste my, de kâdde Dead ick ly.
Y: Kin ick dy 't libben nimme' æf jaen?
Frjune' hoe wier 't muwlck for my om dat to dwaen?
Gick, hoe kinste kleye ,, Wier mey soe 'k dy deye?
't Iz nin petear. Het! soe k dy den forjaen?
T: Ljeaf ick bin ,, Trog dijn Min,,
Az in fjoer ontstitsen.
T: Tuwzel-sin ,, In 't begin,
Hâd it fjoer beritsen.
T: Ljeave Bijld, dat is to let.
Y: Wierom? 't fjoer mei wetter bett'.
T: Minne-fjoer ontsteckt to red.
Y: Tjerne, dog ick dat? je het!
T: Om dy, in oors naerne ,, Mot mijn hert doz baerne,
'k Wit sijcker dat 'et my oors nimmen det.
Tuwt, az ick by dy wezze mey,
Den iz mijn hert so nochlijck alle dey;
Alle swiere fleagen ,, Tjeane' uwt mijn droove' eagen
Dy goeysje' in galje' az tu, ljeaf, rinste wey.
Y: Ia Tjerl! het woeste dat ick die?
My ænget rju for 't raebjen fenne Lie;
Schoe ick by dy blieuwe ,, ln dijn pleagg' fordrieuwe?
De Ljue dy seine' oer al dat ick dy hie.
T: Swiete Laem ,, Az 't so kaem,,
't Hert wier my fornoegge.
Y : 't Ick dy naem ,, Sljuechte Faem,, Wierste dear mey foegge?
T: Ljeaf oer-floedig: lz 't den so?
Y: 'k Gick 'er mey; ho doz! ho ho!
T: Sjogh dear moye, kijcke-bo!
Y: Socken Knôtte 'k Taest al to.
T: Swiet, oer-swiette Famke ,, Ljeaf, ijn-ljeave lamke,
't Iz keap, 't iz keap: kom paetkje my, so, so. so so so so.
Melodie uit G. de Swaen, Des singende Swaens Toe-Gift (Antwerpen 1655).
Tjerne, een boer van middelbare leeftijd, vertelt op de bruiloft van zijn landsheer hoe hij zijn vrouw Yntske jaren geleden het hof maakte. Hij heeft er een lied op gemaakt, in dialoogvorm. Eerst was Yntske weinig toeschietelijk, want ze dacht dat Tjerne iets met Rinsen had. Maar na enig aandringen gaat ze om. Ze accepteert zijn knottendoek, een met zijde bestikte doek, waarin volgens oud gebruik de vrijer zijn geliefde de trouwpenning aanbiedt. En door het aantrekken van de knoop is de 'koop' gesloten.
Melodie: Malle Sijme
T: Hela! welk meisje zie ik daar?
Is 't Yntske Widmers? Zoete lieve meid!
Yntske, lief, waarheen? Zo'n hart alleen!
Ik houd je gezelschap, lieveling, als 't je begeerte is.
Y: Nee, Tjerne, daar kan niets van komen,
Kalm aan, ga terug, je weet wel een ander.
Lepert kijk daarginds ligt je liefste Rinsen,
In de koestal over de (onder)deur te kijken.
T: 't Is om jou - dat ik lijd,
Zeventig duizend doden.
Y: Niet om mij. - Wat meent hij?
Klaag Rinsen je noden.
T: Yntske lief, jij bent het hart.
Y: Wel wel, (men moet oppassen) dat men er niet verliefd door wordt!
T: 'k Lijd om jou zo grote smart.
Y: Man, wat is 't dan dat je deert?
T: Liefste, wat zou 't wezen? - Ik kan niet genezen,
Dan in de hemel van jouw lieve schoot.
T: Ik ben verliefd op jou, op jou,
Mijn honingzoete bekje, geloof mij,
't Leven en mijn sterven ligt aan jouw begeren,
Verlaat je mij, dan lijd ik de koude dood.
Y: Kan ik jou 't leven nemen of geven?
Vriend hoe was 't mogelijk voor mij om dat te doen.
Gek, hoe kun je klagen Waarmee zou ik je doden?
't Is geen praat. Wat! Zou 'k je dan vergiftigen?
T: Lief, ik ben - Door mijn min voor jou
Als een vuur ontstoken.
Y: Waanzin. Houd in 't begin
Het vuur bedekt.
T: Lief beeld, dat is te laat.
Y: Waarom? Blus 't vuur met water.
T: Minnevuur ontvlamt te snel.
Y: Tjerne, doe ik dat? Ei wat!
T: Om jou, en anders nergens om, moet mijn hart zo branden.
'k Weet zeker dat het mij anders niemand doet.
T: Lief, als ik bij je wezen mag,
Dan is mijn hart zo tevreden de hele dag;
Alle zwaarmoedige vlagen Trekken uit mijn droeve ogen
Die schreien en huilen als jij wegloopt.
Y: Ja man! Wat wilde je dat ik deed?
Ik ben heel bang voor het roddelen van de mensen;
Zou ik bij je blijven en je plaag verdrijven?
De mensen die zeiden overal dat ik (verkering met) je had.
T: Zoete lam - als 't zo kwam,
Dan was mij 't hart tevreden.
Y: Als ik je nam, eenvoudig meisje,
Was je daarmee gediend?
T: Lief, overvloedig! Is 't dan zo?
Y: 'k Drijf er de spot mee; wat nu, ho ho.
T: Kijk daar eens mooierd, kiekeboe!
Y: Wat een knotte! Ik tast al toe.
T: Zoet, zeer zoet meisje, lief in-lief lammetje,
't Is koop, we zijn 't eens, kom, kus mij, zo, zo, zo, zo, zo, zo!
Vertaling tekst Gysbert Japix naar het Nederlands: Tony Feitsma
Vertaling tekst Louis Grijp naar het Fries: Baukje Miedema | |
|
|
Camerata Trajectina (artiest),
Gysbert Japix: lieten = Gysbert Japix : liederen. GLO 6055
|
|
2003
|
|
| 1: 5 |
|
|
|
