|
|
|
[22] SNACHTS RUSTEN MEEST DE DIEREN
Het is nacht. Ik zwerf over straat. Liefste, was ik maar bij je. Maar helaas, ze slaapt. Ze kan me niet eens horen. Kon ik ook maar slapen...
Liedeken
Op de Wyse: Wellustige jongelingen, dat eedele
Snachts rusten meest de dieren,
Oock menschen goet, en quaat,
En mijn Lief goedertieren
Is in een stille staat:
Maer ick moet eensaam swieren,
En cruysen hier de straat.
Ick sie het swierich dryven,
Ick sie de claare Maan
Ick sie dat ick moet blyven
Alleen mistroostich staan,
Ach lief, wilt my gheryven
Met troostelijck vermaan.
Ach Lely hoogh verheeven,
Verheven in mijn sin,
Mijn hoope van mijn leven,
Ghewenste, schoon Vriendin,
Wilt my u jonstich gheven
Een lieve weder min.
Met hoop en vrees bevanghen
Met een ghestaeghe stryt
Van sorghen en verlangen
Verwacht ick nu ter tijdt
Van u myn troost t'ontfangen
t'Woort, daar men lang om vrijt.
Myn vruchteloos verwachten
Myn commer niet en blust,
Sult ghy my heel verachten,
Och voester van mijn lust?
Maer siet ick onbedachte
Claagh nu, sy leyt en rust.
Och slaapt ghy, myn behagen,
Dewyl ick doe myn clacht?
Wat baat my dan myn claagen,
Nu ghy den dooven slacht.
Ick salt gheduldich draagen,
Ick wensch u goede nacht.
Adieu, Prinsesge jeughelijck,
Mijn Vrou van mijn gemoet;
Adieu en droomt gheneughelijck,
En slaapt gerust en soet;
Ach, tis my soo onmeuchlijck
Te rusten als ghy doet. | |
|
|
Camerata Trajectina (artiest),
Muziek uit de Gouden Eeuw: Constantijn Huygens en Gerbrand Adriaensz. Bredero. GLO 6013.
|
|
1992
|
|
| 1: 22 |
|
|
|
