|
|
|
[22] SINTE CECILIA,
Maghet ende Martelarsse tot Romen.
XXII. November.
Caecilia was christelijk opgevoed in het Rome van de tweede of derde eeuw, maar werd tegen haar zin uitgehuwelijkt aan een heiden, ridder Valerianus. Ze wilde liever maagd blijven. Volgens de legende bleek ze vlak voor de bruiloftsnacht zo behaard te zijn geworden dat Valerianus alle lust verging. Cecilia blijft dus maagd en weet man zelfs te bekeren. Maar Valerianus wordt opgepakt en terechtgesteld en een paar dagen later wordt Caecilia in haar badkamer onthoofd.
Tijdens haar bruiloft was muziek gespeeld die haar deed huiveren, en daarom is ze nu de patrones van de muziek.
Stem: Dimmi che del mio core (Gastoldi)
'Tjaar brengt ons weer,
Tot Goods meerder eer
Ceciljaes feest.
Zinght hoogh en neer,
Mans, Maeghdekens teer,
Vry minst en meest.
Zinget haer witte kleeren
Gepurpert met haer bloed.
Haer Lauren, haer Palmen, haer Kroonen:
Daer mee den Heer haer lijdsaemheyt dee loonen.
Onder 't geluyd,
Van Orghel, van Fluyt,
Van stem, van snaer,
Zongh Christus Bruyd;
doch sonder geluyd
Van buyten, maer
Van binnen riep sy luyde:
"Heer, laet ick onbesmet
Van harten, van leden volherden;
Opdat ick noyt voor u beschaemt en werde."
Luystert niet meer,
De Maeghd houdt haer eer,
Bevrijd van roof.
Den ridder mee,
Krijcht d'Hemelsche vree,
Voor 't waer geloof.
't Welck sy na luttel dagen
Beseg'len met haer bloed.
Des Singht nu, Speelt, Veelt (*1) nu, ter eeren
Cecilia de Martelers des Heeren.
(*1): speelt op de vedel
| |
|
|
Camerata Trajectina (artiest),
Zingende zwanen: heiligenliederen uit de Gouden Eeuw [van] Jan Baptist Stalpart van der Wiele en Guillelmus de Swaen. GLO 6053
|
|
2001
|
|
| 1: 22 |
|
|
|
