[22] TSAT EEN CLEYN MEISKIN AL UP EEN BLOCSKIN
'tSat een heel clein meisken al op een blocksken,
Toverfee in hemelblauw satijnen rokske.
Uren keek ze in het rond en geen geluid kwam uit haar mond.
Eenzaamheid hing om heel haar wezen, ze leek in droom verzonken,
Lispelend, dan weer zwijgend - als een kind, slaapdronken.
Tenger was ze, blond - haar voet verschroeide de grond.
Starend naar de horizon
(Wel waar, niet waar, wel waar)
Leek het of er iets begon
(Een kans, cadans, een dans)
Een schim ging leven...
Ze zag een wang, een hoofd, een been,
Ze zag haar prins van top tot teen,
Ze zag iets wondermoois rondzweven -
Haar stem klonk luid, haar oog blonk klaar,
Ze at hem op met huid en haar -
En eensklaps was ze honderd jaar.
Ze heeft de stille dreven,
De ongebaande straten,
Per bezemsteel verlaten.
| [22] A WEE GIRL SAT ON A STUMP
A wee little girl sat on a stump
A fairy in a sky-blue satin skirt.
She looked around for hours, and no sound came from her mouth.
Loneliness hung all about her, she seemed lost in a dream,
Lisping, then silent, like a child half-drunk with sleep.
Slender she was, blonde, her foot singed the earth.
Staring at the horizon
(He loves me, he loves me not, he loves me...)
It looked as if something was beginning
A chance, a cadence, a dance)
A shadow came to life...
She saw a cheek, a head, a limb,
She saw her prince from head to toe,
She saw something marvelous drift about --
Her voice grew loud, her eye shone clear,
She ate him up, from top to bottom --
And in a flash she aged a century.
She has left the quiet lanes,
The untrodden streets,
On her broomstick.
Translation: Ruth van Baak Griffioen |
