5. AURORA BRENGT DEN KLARE DAG
Afscheidsdialoog van een zeeman en zijn geliefde. Zij vreest de doodsgevaren die tijdens de lange reis op de loer liggen, en evenzeer de verleidelijke Indische vrouwen die haar lief zullen willen verleiden. Kon ze maar mee...
Stemme: Adieu nu Vrienden, etc.
Aurora (*1) brengt den klare dag,
Rijs op, mijn Lief, wil wekken,
Want ik moet vertrekken,
Hier baat geen geklag.
De ligter (*2) leyt, wil horen,
Aan de Boom (*3) met vleyt,
Kom, breng mij aan de Toren.
't Is nu mooytjes teyd.
Ween niet, maar wees verbleyd.
Hoe zou ik konnen zijn verblijd,
Daar gy gaat heenen zwerven?
Godt weet hoe menig werven
Naast de Dood gy zijt.
Men zal u moeten missen,
Mogelik komt de Dood
En smijt u voor de Vissen,
Dan leef ik in nood,
In angst en droefheyd groot.
De Dood die volgt ons over-al,
Niemand is hier gezeten,
Die van te vooren kan weeten,
Waar hy sterven zal.
't Is altijd droevig scheyden,
Lief, gund mijn maar een bee,
Dat ik u mag geleyden
Door de Woeste Zee.
Lief, laat ik vaaren mee.
Schoon Kind, dat voor niet en past, (*4)
Dat gy door de Woeste baaren
Zoud' na Oost-Indie Vaaren,
Daar de Peper wast;
Mijn Lief, houd op van klagen,
Droogt u Tranen-vloed,
Gy zult in korte Dagen
Door een brief vol moed,
Van mijn werden gegroet.
Schoon Kind, als't anders niet wezen kan,
Zo wil u Godt behoeden
Op Nepthunis Vloeden,
Draagt u als een Man,
Boreas (*5) laat zijn Winden
Blazen na uw zin,
Dat gy Havens meugd vinden,
Daar gy tot gewin
Haast hoopt te komen in.
Ik hoop wy vinden wel een Reê,
Maar eerst moeten wy Zeylen
Wel Drie-duyzend Meylen
En Zes honderd meê.
Dan varen wy met lusten,
Al na Batavia,
Na d'een of d'ander Kusten,
Met ons Scheepen dra,
Na 't Goud rijk Asia.
Zoete Lief, als gy komt in 't Warme-land
Zo wild u niet vermengen
Met die zwarte Krengen,
Of gy raakt van kand.
Haar oogen vol van lonken,
Die zoeken een blank Gezel.
Het zijn maar geyle Vonken,
Met haar bruyne Vel,
Zy gelijken de Drommel (*6) wel.
(*1): godin van de dageraad
(*2): scheepje om matrozen naar het grote schip te brengen
(*3): kade bij de havenboom (drijvende balk)
(*4): dat is nergens goed voor
(*5): god van de noordenwind
(*6): duivel
uit: Thirsis Minnewit, Amsterdam ca 1745
| 5. AURORA BRINGS BROAD DAYLIGHT
Farewell dialogue between a sailor and his lover. She feared the mortal dangers that threatened on the long journey and also the seductive East Indian women who wanted to make off with her lover. If only she could go too...
Tune: Adieu now, my friends, etc.
Aurora brings broad daylight,
stand up, my love, wake up,
because I have to leave,
complaining won't help.
The lighter is lying
ready by the quayside.
Come, take me to the tower.
The time has really come.
Do not cry, but be happy.
How could I be happy,
while you are going to roam hence?
God knows how often
you will stand close by death.
You will have to be missed,
death might come
and throw you to the fish.
Then I will live in need,
in fear and sadness great.
Death follows us everywhere,
there is no one here,
who can know in advance,
where he shall die.
It is always sad to say farewell,
darling, allow me just one prayer,
that I may accompany you
through the angry sea.
Darling, let me sail with you.
Beautiful child, there is no purpose in that,
that you should sail the high seas
to the East Indies,
where the pepper grows;
My darling, stop your complaining,
dry your flood of tears.
You shall soon
be greeted by a letter,
from me, filled with courage.
Beautiful child, if it can be no other way,
then may God protect you
on Neptune's floods.
Behave like a man.
May Boreas make his North wind
blow as you desire,
so you can find ports,
where you can hope to arrive quickly
in your own best interests.
I hope we find good shelter
but first we have to sail
more than three thousand
and six hundred miles.
So we sail lustily,
all the way to Batavia,
quickly to one or other coast,
with the our Ships,
to the golden realm of Asia.
Sweet Love, if you reach a hot country,
do not take advantage
of those black bitches,
or it will be your demise.
Their eyes filled with desire
looking for a white friend.
They are only treacherous feelings of lust;
With their brown skin
they look very like the devil.
Translation: Martin Cleaver |
