|
|
|
Een geestelick liedt
van den chracht des wets ende der genaeden.
Ghemaect by Paulum Speratum, ende
nu ghetranslateert int Neederlants gedicht par Laurens Jacobszn.
Ons heyl comt ons van Godt den Heer,
uuyt gnaed, om Chrysti willen.
[376]
Die wercken helpen nimmermeer
om Goodts tooren te stillen.
't Ghelooff siet Jeesum Christum aen,
die heeft genoech voor ons gedaen.
Hy is die midler werden.
Wat ons Godt in de wet ghebiedt
niemandt volbracht waerachtich;
daer bleec ons crancheyt als een riedt;
ontstac Goods tooren crachtich.
Het vleysch verhindert toch die geest,
gevordert van Goods wette meest.
Het was met ons verlooren.
Daer was een valsche waen ooc by:
Godt had sijn wet gegeeven,
recht off wy mochten selven vry
nae sijnnen wille leeven;
die doch niet es dan een spiegel klaert,
die ons vertoont die sondigh aert,
in onssen vleysch verborgen.
't En stont ooc niet in 's menschen macht
dieselfdt aert te verlaeten.
Al wert het die versocht met cracht,
die sondt wast boven maeten.
Der huychlaers werck Godt hooch verbant;
want toch het vleysch der sonden schant
altijt was aengebooren.
Noch most die wet weesen volbrocht,
off wy waeren verdurven.
Daerom heeft ons Godts Soon besocht,
die selffs mensch es gesturven.
Hy heeft die wet voldaen, certeen,
des Vaeders toorn gestilt alleen,
die over ons ginc allen.
Als nu de wet heel es voldaen
door Christum, onsen Heere,
[377]
soo sal een vromer Chryst verstaen
des glovens rechte leerre:
niet meer dan lieve Heere mijn,
dijn doot laet mijn dat leeven sijn;
Ghy hebt voor my betaelet.
Daeran ic geennen twijffel draech;
dijn Woort can niet bedriegen.
Nu seght Ghy dat geen mensch versaech.
Dat suit Ghy nummer liegen.
"Wie werdt gedoopt en an My gelooft,
denselven is den heemel gecooft,
dat Hy niet werd verlooren".
Hy es gerecht voor Godt alleyn,
die deesen geloove vaetet.
't Ghelooff geeft ons van hem een scheyn,
soo hy die wercken niet laetet.
't Gelooff baert liefde tot sijn Got
en dient sijn naesten; dit ist slot.
Dits were een [s] herbooren Christen.
Die zondt werdt door die wet becant,
en slaet die conscienty needer.
Dat Evangely comt te hant,
on sterct den sonder weeder;
en spreect: "comt door dat cruys tot my;
die wet en brengt geen rust voor dy,
met alle sijnne wercken".
Die wercken coomen gewisselijc voort
uut een geloovich herte;
verlossen niet nae Goodes Woort
ons van der hellen smerte.
't Ghelooff dat maect alleen gerecht;
de wercken sijn des naesten knecht,
daerby wy 't gheloove mercken.
Die hoop wacht nae de rechte tijt,
op Goodts Woort en toesaegen;
[378]
als dat geschien sal met jolijt
set Godt geen gewisse daegen.
Hy weet wel alst ten besten ist.
Hy bruyct an ons geen arch off list;
dat moet men Hem vertrouwen.
En off u vleysch contraery waer,
u hoop laet niet faelgeeren.
Want Godt maect het niet openbaer,
als Hy 't int goedt wil keeren.
Op sijn Woort vast u hoope stelt;
en off u vleysch daerteegen quelt,
wilt door 'tgelooff verwinnen.
Godt, Yaeder in den hoogen troon,
wilt doch met genaede volenden.
Om Christi wil, dijn lieven Soon,
dijn Heylgen Geest wilt zenden.
U werck in ons begonnen leyt,
ter eeren uwer maegesteyt.
Dat geheylicht werde u naeme.
U rijc toecoom; u wil op aerdt
geschie, als in 's heemels troonnen.
Dat daegelijcx broodt ons huyden gewaert.
Wilt onse schult verschoonnen,
gelijc wy onse schuldtnaeren daen.
Laet ons niet in temptacy staen.
Yrijt ons van den quaeden. Aemen.
Liefde vermacht al, translateerdent in April 1585 | |
|
|
Handschrift Reael
|
|
[1600 ca.]
|
| Gent, UB, 993 |
| f35r |
|
| Transcriptie naar ed. Breen 1897b, p375-378 |
|
